Een verhaal met twee staartjes.

Eigenlijk had het nu volgende verslag in de plaats moeten komen van mijn vorige bijdrage. Maar mijn, enigszins latente, aversie tegen bepaalde concertzalen werd plots manifest, wat een bezoek aan Ekko al niet kan doen, en dat zat een degelijk verslag in de weg. Bovendien moest het concert van Laura Veirs, de reden dat ik in Ekko was, ook even bezinken. Niet alleen het concert overigens, want het was een nogal schizofrene avond. Vaste concertpartner Storm had namelijk van de platenmaatschappij de dubbelDVD Hell on Earth IV van Manowar in de handen gedrukt gekregen. Een korte blik op hoes en inhoud deed hem besluiten dat betreffende DVD’s niet echt geschikt waren voor de heer en mevrouw Storm Jr. en aldus werd ondergetekende blootgesteld aan de materie. Want heimelijk niet vies van een moppie Manowar op zijn tijd. Al moet je dat natuurlijk niet overdrijven. Kortom, als voorbereiding op het concert van Laura Veirs stond ik te koken terwijl op de achtergrond Manowar door de kamer schalde. De bevindingen vindt u bij File Under.

Maar goed, een kleine 2 uur bier, metal en tieten, in willekeurige volgorde, is nu niet iets dat je direct associeert met Laura Veirs. De knop moest dus nog wel even om. Gelukkig hielp de relaxte sfeer in Ekko aangevuld met een scharrelbiertje (het smaakt als alcoholvrij bier, maar het is toch echt 5%, we schakelden dus snel weer over op normaal bier) daartoe. En anders hadden we Karl Blau nog. Karl is de gitarist van de Tortured Souls, de begeleidingsband van Veirs en hij verzorgde het voorprogramma. Hij deed dat in zijn eentje, samen met een gitaar en een sample/loop apparaatje, waarbij hij de samples terplekke inspeelde/beatboxte. Het optreden evolueerde van tenenkrommend slecht in het begin tot alleraardigst aan het eind. De juiste volgorde als je mij vraagt. Maar hij bracht de zaal nog niet echt in beroering. Dat deed Veirs dan weer wel. Tegen de tijd dat ze haar optreden begon was eindelijk Warrior of the World, het staat maar liefst 3 keer op de DVD, uit mijn kop en kon het hoofdprogramma beginnen. Laura, als vertrouwd met twee staartjes, had er zin in bracht haar werk, de nadruk lag op Years of Meteor, op een puike wijze, mooi gedragen door een sober spelende Tortured Souls. Een kleine anderhalf uur lang kregen we een inkijkje in haar ziel en Ekko lustte er wel pap van. Het kleine meisje met de grote gitaar werd dan ook nog diverse malen teruggenoopt naar het podium en we konden slecht constateren dat de thuisblijvers wederom ongelijk hadden. Al was het maar om te zien hoe gek Veirs nog is op haar fans en na afloop persoonlijke aandacht had voor al diegenen die naar haar toe kwamen. Ze had alleen wel even mogen vertellen dat de tour t-shirts echt babyblauw zijn. Dat viel niet op in het diffuse licht van Ekko. Het was jammer dat The Tortured Souls de Witte Ballons niet konden vinden, we hadden het nog wel zo duidelijk uitgelegd.

Bij thuiskomst is de tweede DVD van Hell on Earth in de verpakking gebleven. Sommige herinneringen zijn namelijk te mooi om ze te laten verdringen door een verse lading bier, metal en tieten. En bovendien, er komt vast nog wel een volgend concert dat voorbereid moet worden. En dat scharrelbiertje was toch al weggespoeld…

(edit: Viers gewijzigd in Veirs)