Don't panic!

Eigenlijk is het zo'n boek waarvan je hoopte dat het nooit verfilmd werd. Het is namelijk dermate beeldend geschreven, dat het, in ieder geval bij mij, al als een soort van film afspeelde in mijn hoofd. En aangezien ik een redelijk ruime fantasie heb, was het een alleraardigste film, in mijn hoofd dan. Met angst en beven hoorde ik dan ook de berichten over een daadwerkelijke verfilming aan. En zelfs de berichten dat Douglas Adams zelf meeschreef aan het scenario voor de verfilming van The Hitchhikers Guide to the Galaxy kon mijn angst niet helemaal wegnemen. Want het zou ongetwijfeld mijn beeld van Arthur, Ford, Marvin en Trillian wegnemen.

Voor diegenen die nu even de weg kwijt zijn: The Hitchhikers Guide to the Galaxy, kortweg The Guide, is een science fiction verhaal verpakt in engelse humor. Begonnen als een soort van hoorspel heeft Douglas Adams uiteindelijk een zesdelige serie geschreven over de avonturen van een normale Engelsman in een gek geworden Galaxy. Een soort van kruizing tussen Star Wars en Black Adder. Overigens ook uitstekend te genieten voor Sci-Fi sceptici, zoals ondergetekende. Samen met Gödel Escher Bach (GEB) van Douglas Hofstadter te beschouwen als De Grote Nerd Bijbels op dees aard. Waarbij GEB echter ongelofelijk zwaar is, is The Guide te beschouwen als een van de bolwerken der Engelse Humor. Het boek moet dan ook bij voorkeur in het Engels gelezen worden, want veel grappen uit het boek zijn gewoon niet te vertalen. Maar wederom, ook door niet nerds zeer goed te pruimen, getuige de enthousiaste reacties die ik krijg, nadat ik het boek weer eens cadeau gedaan heb. En ik ken heusch niet alleen maar nerds.

Maar The Guide is dus verfilmd. En aangezien dit soort projecten toch sterker zijn dan ik, ik ging immers ook naar The Lord of the Rings, dat andere feuilleton dat niet te verfilmen leek, zat ik onlangs toch in de bioscoop. En het viel me niet eens tegen. Wellicht door de inbreng van op en top Engelsman Adams is het, hoewel opgenomen door Amerikanen, toch een Britse film geworden. Ze zijn niet in de High Fidelity val, Hornby's High Fidelity werd vanuit Engeland naar Chicago verplaatst voor de film en verloor daardoor karakter. En daarnaast is er een hoop goed werk gedaan door de Muppet Studio's die de buitenaardse wezens en robots ontwierpen en maakten. Het ziet er dus allemaal puik uit. En het ligt allemaal niet eens zo heel ver van dat wat ik voor me zag tijdens het lezen. En dat scheelt de helft. Alleen op de andere helft valt het wat tegen. Want daar blijkt dat het verhaal, mede door de grote rol van de verteller, zich moeilijk verfilmen laat. De grote lijn is wel vastgehouden, maar in (iets minder dan) twee uur film, komt de hoofdlijn ternauwernood aan bod en de zijlijntjes al helemaal niet. En kan ik me voorstellen dat een onschuldige kijker, die het boek niet kent, de draad al spoedig kwijt is. Desalniettemin, als je je over een aantal onoverkomelijkheden heen zet, bijvoorbeeld het tweede hoofd en de derde arm van Zaphod, die verder overigens meesterlijk gespeeld wordt door Sam Rockwell en het matige spel van Mos Def (in de rol van Ford Perfect), dan is het een amusante film. Geen jaarlijstjes voer, maar degelijk vermaak. En in ieder geval ga ik kijken wat ze van het tweede deel gaan maken. Als ze naar het Restaurant aan het Eind van de Wereld gaan. Want dat eindje lieten ze in ieder geval open...