Vroeger...

Vroeger, toen ik nog jong en knap was, nu ben ik alleen nog maar knap, zat ik op voetbal. En ik was gek van voetbal. Dat ben ik nog steeds, maar vroeger had ik nog dromen. Ik ging eerst in het Eerste van KVV Losser, dan ging ik naar FC Twente en vervolgens ging ik naar het Nederlands Elftal. En niet naar "Oranje". Want daar was ik al (de KVV heeft als tenue een oranje shirt en een zwarte broek). Maar daarin was ik niet uniek. Want u, mannelijke lezer, u had ook die droom. Sterker nog, u droomt nog steeds zo af en toe, dat Advocaat u belt en zegt: "[uw naam], het land heeft je nodig, jij bent alles wat we nog nodig hebben om Europees Kampioen te worden", en u ziet uzelf al amicaal omgaan met Ruudje en Roy en u geeft Clarence een vriendelijke aai over de bol na een gemiste penalty, die u wel raak schoot. Ik heb die droom overigens inmiddels niet meer. Door de jaren heen ben ik er wel achter gekomen dat ik voor geen meter kan voetballen. Maar de Tour winnen, dat moet er nog wel inzitten...

Magoe, over die jongensdroom van u en mij is een film gemaakt; "In Oranje". Een jongetje kan goed voetballen, krijgt tegenslag en de grote vraag is: kan hij die beslissende wedstrijd spelen? Op zich lijkt het door de thematiek meteen een aanrader, ook al is de film vooral voor een wat jeugdiger publiek. Maar de eerste de beste beelden die ik zag, zaten vol met die bolle kop van Thomas Acda. En die beelden werden begeleid door een nummer van Thomas Acda (en de Munnik?). En het was zo'n zelfde zoetsappige clichenummertje waar ze patent op schijnen te hebben, kortom de standaard akkoorden zijn gebruikt. En nu gaat Acda wel dood in die film en dat is natuurlijk altijd een pre, maar ik weet niet of ik nu wel zin heb om te gaan. En goed idee, in de kiem gesmoord. Maar wellicht kan Wendy me alsnog over de streep trekken...