Gorilla's in de mist...

Op het FC Twente forum vroeg een Groninger naar leuke verhalen over het Oosterpark, het stadion van FC Groningen dat over een jaar of wat gaat verdwijnen. en een van de meest memorabele voetbalwedstrijden die ondergetekende ooit "zag" was in het Oosterpark. Omdat ik verhaal te mooi vond om slechts aan een klein publiek te tonen, komtie hier ook, spelciaal voor u...

Voorjaar 1983. Ik moest nog 15 worden en ik mocht voor het eerst mee naar een uitwedstrijd. Ik kon met een vriend R. (die van die fietsen) mee, die vroeger nog babysitter geweest was bij mij en mijn zusjes. Het was een woensdag avond en op het programma stond FC Gronongen - FC Twente. Het was het jaar dat FC Twente Eerste divisie speelde en het bekertoernooi was de slagroom op de cake. We wandelden met vlag en wimpel door de competitie heen en alleen in de beker was een beetje tegenstand. Kortom, we hadden er zin in. We verzamelden ons bij Rene met een mannetje of 8 en reden met twee auto's (dat kon toen nog...) weg. Een van de vrienden had van zijn vader een goede korte weg gehoord. We moesten over Emmen rijden, dat was het snelste, ook vanwege de avondspits. Zo gezegd, zo gedaan. Er was wat mist onderweg voorspeld, maar wij zagen in Losser daar nog helemaal niks van. Al tuffend, over Oldenzaal, richting Weerselo en op Tubbergen aan. En achter Weerselo zat het ineens potdicht. Maar dan ook echt potdicht. Je zag echt geen 50 meter recht vooruit. Onderlinge communicatie was lastig tussen beide auto's, dus toch maar verder gereden via Emmen. Achter Emmen kwamen we achter een trekker vast te zitten, die we niet durfden in te halen, je zag immers nog steeds geen hand voor ogen. Toen het eindelijk kon ging het zo vol gas als mogelijk om de verloren tijd in te halen. H., die in de andere auto reed, wilde nog even keren op een rotonde, maar zag op tijd dattie op de rotonde stond. En precies optijd reden we Groningen binnen, waar we heg nog steg wisten. Maar de bordjes P FC Groningen boden soelaas. We vonden het wel verdacht rustig op die parkeerplaats, maar dachten niet verder na en sprintten richting stadion. En bleven sprinten en sprinten, want die *%$$@ parkeerplaats lag een verschrikkelijk eind van het stadion af! Kortom, een dik kwartier te laat liepen we het stadion in om te zien dat we niks gemist hadden. En ook niks hadden kunnen missen. Je kon vanaf de tribune de middenlijn namelijk niet zien door de mist, dus laatst staan wat er aan de anfdere kant gebeurde. Wat er dus gebeurde was volstrekt absurdistisch. Je ging af op de geluiden die je van de andere kant hoorde en op een gegeven moment begonnen we ook zelf maar te joelen. De Groningers naast ons deden dapper mee dus op een gegeven moment wist niemand meer wat er aan de hand was. De beide doelpunten van FC Twente hebben alleen maar gehoord, we begonnen pas te juichen toen de omroeper ze doorgaf, want die waren aan de andere kant. Ik heb alleen 1 doelpunt van FC Groningen gezien (van of Achmed Fahndi of Erwin Koeman). Eindstand 2-2, replay een week later in Het Diekman (1-1, Groningen door na strafschoppen, Telegraaf kopt hemelsbreed: Bekerthriller in Diekman). Kortom, ik heb amper voetbal gezien, maar het was een van de meest memorabele wedstrijden die ik ooit zag...

Over de terugweg hebben we het ook nog eens. Van Hardenberg naar Tubbergen. R. zegt op een gegeven moment, Langeveen kan toch niet meer ver zijn om vervolgens vol op de rem te trappen. Hij stond, met de auto van zijn vader, 2 cm van een paal op een vluchtheuvel aan het eind van Langeveen. Na Tubbergen verzucht R. dat hij het stuk tussen Tubbergen en Weerselo altijd zo lang vindt duren. We zaten op dat moment vlak voor Oldenzaal, heel Tubbergen hadden we niet gezien in de mist. Ben ook nooit meer over Emmen naar Groningen gegaan...

Overigens moet er een prachtige foto zijn van de wedstrijd. Gemaakt van "onze" kant, zie je daarop Theo Snelders staan, geconcentreerd starend naar een muur van mist. Verder zie je geen speler. Ik heb'm helaas niet...