Na hard werken is het goed ontspannen. Dus toen ik mij op vrijdag en zaterdag goed uit de naad gewerkt had om het kampseizoen af te trappen (nee Berlusconi bedoelde mij niet)
Gezien mijn werkzaamheden overdag pas laat gearriveerd. Vlietpop is een wat kleiner festival met een enorme tent, waar ik helaas Aemen en Orphanage moest missen. Bagga Bownz niet, maar of het goed was kan ik u niet vertellen. Het geluid was dermate kut dat ik er niks van kon maken. Headliner op vlietpop was Van dikhout en die gaven een degelijke en puike show weg. Nu De Dijk zich opmaakt voor een pensioen, lijkt Van Dikhout klaar om de positie over te nemen. In iets meer dan een uur werd een dwarsdoorsnede door het oeuvre gespeeld, die vooral bewees dat Van Dikhout, net zoals De dijk, eigenlijk beter live te pruimen is dan op cd. Al is het geen straf om een cd uit te zitten. Enige minpuntje, Martin Buitendinges heeft zijn podiumvrees overwonnen, maar slaat nu soms door in zijn Bonoiaanse podium act. Dat kan wat minder (en ik ga niet klappen als het intro van het eerste nummer nog bezig is…)
Na een welverdiende nachtrust vervolgens naar Metropolis getogen. Mijn lief was er wel eens geweest, ik nog nooit, dus vol verwachting klopte ons hart. Een late start, want we kwamen pas binnen bij Carlos de Nicaragua y Familia die spontaan Santana’s Oye como Va in zette. Tijd om door te lopen, want we waren er immers om wat nieuws te ontdekken. Op naar Green Hornet dus, die een degelijke show neerzette, maar die waarschijnlijk beter te prefereren zijn in een zwetend zaaltje met een pilsje d’rbij. Niet slecht iig, nog eens naar gaan kijken. Vervolgens naar de containers gelopen waar Pfaff best tegenviel. Slecht, veel te schel geluid en gekunstelde liedjes waar u en ik niet wijzer van worden. En waarom twee drummers? Zo ingewikkeld waren die partijen niet…
Terug naar het hoofdveld om Mastodon aan het werk te zien. Lekker, lekker, lekker. Goede stevige metal, met lekkere speedmetal solo’s erin en brul zang. Van buiten de tent van genoten tot mijn lief het genoeg vond. Ik moest maar eens kaartjes voor Ekko scoren. De heuvel over gestoken en even neergestreken bij Cheb Balowski, die een Mano Negra imitatie deed die waarschijnlijk best wel was aangeslagen als het zonnetje geschenen had. Nu minder, maar slecht was het niet. Weer terug maar de containers, je loopt wat op zo’n dag, om La Kidda en Hausmacher te zien. De eerste maakt best geinige liedjes met veel electronica, die veelal overstemd werden door de nabij spelende bands. Geinig om te zien, wereldschokkend eigenlijk nog niet. Hausmacher waren vooral een tweetal (dronken?) die van boven een container een slechte levensliedparodie brachten. Op het genante af zo slecht, dus door naar het hoofdpodium voor Interpol. Die begonnen wat matigjes, ik vond het vrij tam, maar kregen later wel wat vat op mij. Beetje te groot jaren 80 touch and feel, maar vooral het gitaar geluid en spel van de gitarist (niet de zanger/gitarist) was erg goed, al heeftie veel naar the edge geluisterd. Het verwaaide alleen wat op het grote podium, maar Interpol is iig opgeschreven op mijn Lowlands lijstje. Vervolgens doorgelopen naar de Rotowmtent waar uiteindelijk DE ontdekking van Metropolis stond: The Warlocks. Veel te kort gezien, en daar praatte Guust dan ook nog eens doorheen. ;-). Lekkere lange uitgesponnen gitaar nummers met wat electronica gekte (wie riep daar een psychedlisch mengsel van Cooper Temple Clause en Mogwai?). Helaas kon ik vanavond niet anders was ik naar Paradiso getogen. Maar misschien leest de programmeur van Ekko en/of Lowlands mee…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten