zaterdag 12 januari 2008

Hippie in de Helling

Soms hoor je van die nummers op de radio, die na één keer blijven hangen. Dream Catch Me van Newton Faulkner is zo’n nummer. Wellicht bleef het nummer ook wat sneller hangen omdat ik op één of andere manier aan Jason Falkner moest denken. Kan de stem zijn, de muziek of gewoon stiekem de naam. Storm was het niet met me eens, maar ik leg wel vaker associaties die niet door anderen begrepen worden. Ik heb ermee leren leven. Wat Storm wel met me eens was, was dat singer/songwriterpop van de heer Faulkner muzikaal interessant genoeg was om eens nader te onderzoeken. Bijvoorbeeld bij een live-concert. Nou dat trof, want Newton Faulkner deed Tivoli De Helling aan en dat was een mooie gelegenheid om het concertjaar 2008 af te trappen.

Tot mijn verbazing waren we niet de enigen die er zo over dachten. De Helling was namelijk strak uitverkocht. Newton Faulkner bleek iets populairder dan gedacht. Er waren blijkbaar meer mensen die Dream Catch Me een erg prettig nummer vonden. En niet alleen Dream Catch Me, maar menig ander nummer werd meegezongen, dus het leek dat we of met een cultaanhang te maken hadden, of dat ik, zoals vaker, gewoon weer iets gemist had. Het zal het laatste wel zijn. Wel een bijzondere aanhang had Faulkner overigens. De zaal was voor zeventig procent gevuld met meisjes. En de meeste van de andere dertig procent waren de bij behorende vriendjes. Nu was het me al opgevallen dat vrouwen in steeds grotere getale naar pop/rockconcerten gaan, maar deze hoeveelheden, dat had ik niet verwacht. Ik was dan ook even bang dat de rest van oeuvre van Faulkner uit Vivapop zou bestaan zoals dat van collega singer/songwriters als Johnson, Powter en consorten. Nu is Faulkner ook niet de lelijkste op dees’ aard en gezien de commentaren om me heen, deden zijn dreads het ook wel goed. Anyway. De toekomst zou het uitwijzen, maar we moesten ons eerst door Dearhunter heenworstelen.

Dearhunter, ook wel bekend als Derrick Skyvan (voormalig zanger van Wealthy Beggar), bewees dat je meer nodig hebt dan een goede stem om het publiek te vermaken. Paul Carrack Jr. noemde Storm hem en daar zit wel wat in. Puike stem, maar het werk van anderen nodig om er wat van te maken. Hoewel, het werk dat Skyvan bracht was op zich nog niet zo slecht, maar meer geschikt om met een band uit te voeren. Want wat nu over bleef was vooral degelijk maar saai te noemen.

Saai was Faulkner bepaald niet. En een band heeft hij ook niet nodig. Hij speelt namelijk alle instrumenten tegelijk op die ene akoestische gitaar. Het optreden was dan ook een wereld van verschil met het voorprogramma. Faulkner is een geboren optimist die met een heerlijk naïeve blik de wereld in kijkt. Hij verbaast zich constant over zijn eigen populariteit en het feit dat zijn fans zelfs de obscure nummers kennen én meezingen. Hij ouwehoert heerlijk tussen de nummers door, weet het publiek en vooral het vrouwelijke gedeelte daarvan uitstekend te bespelen. Faulkner stelt zich kwetsbaar op en weet dat hij fouten maakt. Dan speelt hij dus het betreffende stuk opnieuw, voorzien van vele verontschuldigingen. Maar bovenal, de man kan een liedje schrijven en is een fenomenaal gitarist. Of eigenlijk een fenomenaal bespeler van de gitaar. Want hij haalt er op zeer onorthodoxe wijzen, alleen met behulp van zijn blote handen, de meest waanzinnige geluiden uit. Baslijnen met de ene hand, melodieën met de andere hand en ondertussen drummen en zingen! Het mooiste voorbeeld was een cover van Teardrop (orgineel van Massive Attack). Goed gespeeld, terwijl ondertussen de karakteristieke drumlijn getikt wordt. Zijn eigen oeuvre misstaat overigens ook niet met (toppers als Dream Catch Me en UFO. Newton speelde met de overbodigheid van de toegift (door’m aan te kondigen en te vertellen hoe lang hij weg bleef) en vergaloppeerde zich eigenlijk alleen aan een cover van Bohemian Rapsody. Best aardig, maar volstrekt overbodig. Het bedierf echter de genoeglijke avond niet. Als Newton Faulkner de maat der dingen is voor het rest van het concertseizoen, dan begin ik me nu vast te verkneukelen. Dan wordt 2008 een prettig jaar...

Geen opmerkingen: